فراوانی زیر گروه های لنفوسیت های T در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر آن

زمینه و هدف: از راهکارهای رایج درمانی در بیماران تالاسمی تزریق خون های مکرر و درمان دفع آهن است. عوارض عفونی از مشکلات جدی در بیماران تالاسمی به حساب می آید که می تواند ناشی از ناهنجاری های ایمیونولوژیکی باشد. در مطالعه حاضر فراوانی زیر گروه های اصلی لنفوسیت های T و ارتباط آن ها با سن، میزان تزریق خون، فریتین سرم و درمان دفع آهن مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 27 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1390 با محدوده سنی 30-10 سال که بر اساس معیارهای بالینی و آزمایشگاهی تشخیص داده شده بودند، شرکت کردند. گروه شاهد نیز شامل یک گروه 26 نفره از افراد سالم بودند که از لحاظ سن و جنس با بیماران مطابقت داشتند. نمونه خون وریدی در لوله های حاوی سدیم هپارین جمع آوری و پس از لیز گلبول های قرمز با آنتی بادی های منوکلونال نشاندار فلورسنت رنگ آمیزی گردید و مورد آنالیز فلوسایتومتریک قرار گرفت. تعداد سلول ها با توجه به نتایج آنالیز فوق و شمارش خونی محاسبه گردید. نتایج در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های M‏ann-Withney و همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تعداد مطلق لنفوسیت ها در بیماران به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد و درصد لنفوسیت های T به صورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (001/0>P) . تعداد لنفوسیت های T در هر دو گروهCD4 و CD8 بین بیماران و گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (05/0